ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΤΑ ΔΙΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΚΟΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ«Μην
με παρακινήτε εις φυγήν, είπεν εις τους φίλους, μην θέλετε να σωθώ· η
ώρα της φυγής μου θα ήτον αρχή σφαγής, ώρα σπαθιού εις Κωνσταντινούπολιν
και την άλλην Χριστιανωσύνην· εύμορφο πράγμα θέλετε να κάμω,
μεταμορφωμένος με καμιά προβιά εις την πλάτην να φεύγω εις τα καράβια η
σφαλισμένος εις πρεσβείαν φιλικήν να ακούω εις τους δρόμους τα ορφανά
του έθνους μου να σπαράττουν εις τα χέρια του δημίου. Είμαι Πατριάρχης,
δια να σώσω τον λαόν μου, όχι να τον ρίξω εις τα μαχαίρια της
γιανιτσαριάς· ο θάνατός μου ίσως χρησιμεύει περισσότερο παρ’ ό,τι
εδυνόμουν ποτέ να φαντασθώ, πως θα ωφελήση η ζωή μου.Οι ξένοι βασιλείς
θα ταραχθούν εις την αδικίαν του θανάτου μου· δεν θα ιδούν ίσως με
αδιαφορίαν, υβρισμένην την πίστιν τους εις το πρόσωπόν μου και όπου
είναι άνδρες αρμάτων Ελληνες, θα πολεμήσουν με απελπισίαν πόλεμον, που
συχνά χαρίζει νίκην· είμαι βέβαιος· κάμετε λοιπόν υπομονήν εις ό,τι μου
συμβή. Σήμερον ας φάγωμεν εις το τραπέζι τα ψάρια του γιαλού και
παρεμπρός, εντός ίσως της εβδομάδος, ας φάγουν και αυτά από ημάς.
Όχι,
δεν θα χρησιμεύσω εγώ περίγελως ζώντων, και περπατώντας με διάκους και
άρχοντας εις τους δρόμους της Οδησσού, της Επτανήσου η της Αγκώνας να με
δαχτυλοδείχνουν τα παιδιά, ιδού ο φονιάς Πατριάρχης! Αν το έθνος μου
σωθή και θριαμβεύση θα μ’ αποζημιώση ελπίζω, με θυμιάματα τιμής και
επαίνου, επειδή έκαμα το χρέος μου. Τετάρτη φορά δεν θ’ άνεβώ πλέον εις
τα μοναστήρια του Άθωνος, δεν το θέλω˙ χαίρετε, σπήλαια και κορυφές του
ιερού βουνού˙ χαίρε, θαλάσσιον κύμα, χαίρε Σπάρτη και Αθήνα, όπου ήθελα
να συστήσω σχολεία επιστημόνων δια τους νέους της πατρίδος. χαίρε γη της
γεννήσεώς μου, Δημητσάνα.
Εγώ
υπάγω όπου με καλεί, με βιάζει η γνώμη μου, η μεγάλη μοίρα του έθνους
και ο Ουράνιος Θεός, έφορος θείων και ανθριπίνων πραγμάτων. » |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου